De nachtlantaarn

Nadat Nathans vader zijn gezin verliet en naar Amerika verhuisde, zetten Nathan en zijn moeder hun leven moeizaam verder. Dat lijkt even goed te lopen, tot de nieuwe vriend van Nathans moeder zich ontpopt tot een ziekelijke tiran. Om te ontsnappen aan de emotionele druk die hij op hen uitoefent, vlucht Nathans moeder met haar zoon naar een ver afgelegen huisje dat deel uitmaakt van een groot landgoed. Dat is het moment waarop het verhaal begint. Nadat ze zich in het oude muffe huis hebben geïnstalleerd, gaat Nathans moeder boodschappen doen. Ze komt echter niet terug en zo blijft Nathan alleen achter in een verlaten huis. Omdat zijn moeder hem onbewust heeft geleerd te zwijgen en te ondergaan, denkt hij er niet onmiddellijk aan om hulp te gaan zoeken. Hij voedt zich met conserven die hij vindt en met de eieren van een eenzame kip die in de buurt van het huisje rondzwerft. Vanaf dan is hij alleen met zijn gedachten en vanuit die gedachten duikt geregeld zijn denkbeeldige vriend Sam uit het verleden op. Ze ondernemen weinig om de situatie te veranderen, maar de dialoog die er tussen beiden plaatsvindt, helpt hem door de bange eenzame uren heen. Anders loopt het met het zonderlinge meisje Kitty dat hem geregeld opzoekt. Ze beweert op het landgoed te wonen en ze daagt Nathan uit om een raadsel uit het verleden op te lossen. Samen raken ze verwikkeld in een spannende zoektocht die Nathan de mogelijkheid biedt om de tijd waarin hij angstig en ontredderd op zijn moeder wacht, door te komen. Wanneer ze het mysterie na een paar dagen hebben opgelost, is het tijd voor Sam en eveneens voor Kitty, die ook tot de wereld van denkbeeldige vriendjes blijkt te behoren, om uit Nathans leven te verdwijnen. Tijd ook voor Nathan om op zoek te gaan naar redding.

Er gebeurt veel in dit verhaal. Er is de moeder die plots verdwijnt, een jongen die heel alleen in een onbekend huis achterblijft, een vergeten gewaande denkbeeldige vriend die opduikt en een avontuurlijk meisje dat eveneens denkbeeldig blijkt te zijn. Enerzijds is er de spanning die uitnodigt tot doorlezen. Anderzijds zijn er de dialogen die Nathan met zijn denkbeeldige vrienden voert. Ze geven een beeld van wat Nathan eerder meemaakte en van zijn innerlijke gevoelswereld. De nachtlantaarn die zijn moeder hem gaf omdat hij bang is in het donker, werd eerder door zijn stiefvader stuk gegooid. Ze werd nooit vervangen. Op het einde van het verhaal vindt hij een nieuwe nachtlantaarn als verjaardagsgeschenk verpakt in de koffer van zijn moeder. Mooi ook is te lezen hoe Nathan zich tijdens een gesprek met Sam bewust wordt van de wijze waarop hij zijn echte vader, vanuit onmacht en teleurstelling, voorloog dat hij zijn nieuwe stiefvader veel leuker vond. Het lijkt alsof Nathan gedurende deze drie eenzame dagen, gesteund door denkbeeldige vrienden, zichzelf beter leert kennen. De omstandigheden waarin dit gebeurt zijn echter enigszins overdreven en hebben iets onwerkelijks.

'De nachtlantaarn' is vlot geschreven en zal dankzij het spanningselement een breed publiek kunnen boeien. Maar om werkelijk met het hoofdpersonage mee te kunnen leven, heeft het verhaal net iets teveel los van elkaar lopende verhaallijnen die snel in elkaar overlopen. Een verhaal dat je lezend niet los laat maar in tegenstelling tot het eerder verschenen boek ‘de goudvisjongen’ daarna minder beklijft.