Op het einde van de tweede wereldoorlog trekt Klaus Mann als oorlogsverslaggever naar München om verslag te doen van de situatie daar. Twaalf jaren zijn verstreken sinds hij in maart 1933 zijn ouderlijk huis, zijn stad, zijn vaderland in allerijl heeft moeten verlaten. Hij wordt vergezeld door John Tewksburry, een fotograaf. Via Noord-Italië, het gebombardeerde huis van Hitler in Berchtesgaden, Salzburg, het concentratiekamp in Dachau ... reizen ze samen naar München. Het terugzien van z'n ouderlijk huis is heel emotioneel. Je raakt verstrikt in het verhaal van Klaus, hoe hij de oorlog heeft beleefd. De oorlog is echter niet de rode draad. Het is een terugblik naar de vooroorlogse jaren. In gesprekken tijdens de lange autoritten vertelt Klaus het verhaal van zijn familie. Z'n vader is de beroemde schrijver Thomas Mann. Hij was een bestrijder van de nazi's. Klaus spreekt over z'n vader als "de tovenaar". Hij heeft het moeilijk om zelf als schrijver steeds in de schaduw van z'n wereldberoemde vader te moeten leven. Toch werden dankzij z'n vader tientallen deuren voor hem geopend. Klaus vertelt ook vol liefde over z'n zus Erika, z'n moeder Mielein, z'n oom Heinrich ... Het lukt Klaus niet om een serieuze relatie aan te gaan. Hij is verslaafd en depressief, en volgt verschillende ontwenningskuren maar houdt zelden vol. Ook niet wanneer z'n grote liefde Tomski het hem vraagt. Klaus worstelt ook met z'n geaardheid, waar nog steeds een groot taboe rond heerst.

Dit derde deel over de familie Mann is perfect apart te lezen. Dit boek vraagt wel enige ervaring. Er zijn veel beschrijvingen. In het begin is het niet makkelijk te volgen met de vele personages. Naarmate het boek vordert, raak je verweven in de familiegeschiedenis. De familie Mann verhuist van München naar Amerika. Maar het ontbreekt de VS aan mooie oude gebouwen. Een interessante geschiedenis geeft een land zoveel meer diepgang. In Europa zie je immers dingen die je in Amerika mist. Kaus voelt zich er niet thuis. Afwisselend lees je het verslag van de reis die Klaus maakt en z'n ervaringen tijdens en voor de oorlog. De actuele vluchtelingenproblematiek en de geschiedenis worden mooi met elkaar verweven. 

Het boek heeft me enorm geboeid. Ik maakte voor het eerst kennis met de schrijversfamilie. Dit deel geeft een kijk op de oorlog via verschillende invalshoeken. Het is een historisch, politiek verhaal maar de schrijver slaagt er in om dit mooi te combineren met de persoonlijke herinneringen van het hoofdpersonage. De auteur heeft z'n fascinatie voor de familie Mann mooi beschreven. Dit boek maakt volgens mij zeker een kans om de Woutertje Pieterse Prijs voor het beste Nederlandstalige kinder- of jeugdboek weg te kapen.