Cassandra, Cass voor de vrienden, is overlevingsdeskundige: in haar onafscheidelijke rugzak zeult ze alles mee wat ze nodig heeft om de talloze rampen die ze voorspelt te overleven. Handige spullen die best van pas komen wanneer er op school een jongen ontvoerd wordt en ze erop uit trekt om hem te gaan redden. In de pen van een ander auteur zou de plot kunnen uitgroeien tot een Alex Rider. Maar deze schrijver mist daarvoor de kunst van het vertellen. Als alwetend verteller houdt ie er bovendien van de lezer regelmatig rechtstreeks aan te spreken, wat de vaart uit het verhaal haalt. Daarenboven zet hij daarbij telkens een boom op over het geheime karakter van dit alles en de gevaren die verbonden zijn aan de onthulling van het geheim. Dit klinkt al snel behoorlijk afgezaagd en bovendien leidt het nergens toe. Alle geheimdoenerij rond de titel, het eerste hoofdstuk in X-en geschreven, enzovoort roept verwachtingen op die niet worden ingelost.