De lege schommel

Het verhaal van Azmi, een vluchtelingenkind

Als het stadsdeel van Aleppo wordt gebombardeerd, vluchten Azmi, zijn familie en nog tal van andere vluchtelingen onder leiding van twee mensensmokkelaars zonder bezittingen en zonder werkelijk afscheid te nemen van vrienden en familie, op zoek naar veiligheid. Na een levensgevaarlijke voettocht over verlaten bergpaden bereiken ze de oevers van de Middellandse zee vanwaar ze in een veel te kleine boot de barre overtocht naar Italië maken. Net op tijd worden ze gered en komen ze als vluchteling terecht in Italië. Van daaruit wordt er opvang in een opvangcentrum te Brussel voor hen geregeld. Daar wachten ze op een verblijfsvergunning, leren ze de taal en gaat Azmi ook naar school.

In het eerste deel zoemt de auteur in op de wanhopige situaties waarin vluchtelingen terecht komen wanneer ze noodgedwongen hun toekomst in de handen van mensensmokkelaars leggen. In het tweede deel, dat zich afspeelt in het opvangtehuis, schetst ze een beeld van de levensomstandigheden van wie afhankelijk van autoriteiten onzeker de toekomst afwacht. Om deze informatie toegankelijk bij de lezer te brengen, wordt het verhaal verteld vanuit de beleving van een elfjarige jongen. Naast de beschrijving en kadering van de opeenvolgende gebeurtenissen is er ook ruimte voor de beschrijving van de innerlijke gevoelens van Azmi. Zo wordt er een wellicht herkenbaar beeld geschetst van de moeilijke manier waarop hij zich probeert te integreren in de nieuwe school. Daarnaast blikt hij geregeld, aan de hand van flashbacks, terug in het verleden. Dat biedt de lezer niet alleen een klein beeld  van het dagelijks leven in Alleppo. Daarmee wordt ook langzaam voldoende informatie geboden om de titel ‘De lege schommel’ een plaats te geven in het verhaal.

Zoals ze dat deed in eerder verschenen verhalen, probeerde Bettie Elias ook nu weer humanitaire kwesties toegankelijk te maken voor een breed publiek. Het is niet duidelijk in welke mate tienjarige kinderen de grote hoeveelheid aan informatie en emoties die in dit boek verweven zitten een plaats zullen kunnen geven. Toch blijft het waardevol om lezers op verhalende wijze mee te nemen in een ongekende wereld. ‘De lege schommel’ hoort thuis in scholen waar het gelezen en beleefd kan worden door jongeren en ook volwassenen die ooit te maken zullen krijgen met leeftijdsgenoten en/of leerlingen die een misschien ongekende of gelijkaardige geschiedenis achter de rug hebben.