De klusjesman knapt alle werkjes op van de president: van schoenzolen lijmen tot kapotte buizen plakken. De president is zo gelukkig met de klusjesman dat hij 'het koffertje' weldra mag dragen. Maar plots duikt er een dubbelganger van de klusjesman op die zijn hele leven overneemt. En niemand gelooft hem ... ! Tenslotte beslist de klusjesman om een privédetectieve onder de arm te nemen. "Hij lijkt precies op jou, maar dan beter in jouw werk en populairder", merkt de detective op. Slaagt de klusjesman erin om zijn leven terug te krijgen? En wat heeft dat mysterieuze koffertje ermee te maken?

Met De Klusjesman komt Øyvind Torseter met een nieuwe graphic novel. Dit keer niet met Kleine Broer in de hoofdrol (al lijkt-ie er verdomd goed op), maar de klusjesman van de president. De (zelfverklaarde) 'internationale politieke thriller' sluit qua opbouw aan bij avonturen als die van James Bond (de knipoog naar 007 is meermaals te bespeuren). De sfeer – en zeker ook het verhaal – doet dan weer denken aan Dostojevski's De Dubbelganger. De klusjesman doet wat knullig aan, maar is heerlijk sympathiek: zijn radeloosheid is vertederend, zijn verwarring herkenbaar.

De tekeningen zijn simplistisch en stijlvol, en dragen zo bij aan de bevreemdende sfeer van het hele verhaal. Hoewel de spanning naar het einde verder oploopt, blijven de tekeningen dan weer hun rustige zelf – ze versterken daarbij het gevoel van onbehagen dat het verhaal typeert. Hoewel het verhaal en vooral de afloop nogal magertjes zijn, kan het bizarre sfeertje nog even blijven nazinderen.

Of het voor kinderen is, is nog maar de vraag. Daarvoor zijn de humor en de illustraties misschien te subtiel. Maar laat je dat er niet van weerhouden om het gewoon lekker voor jezelf te kopen: een droge graphic novel die je meermaals doet glimlachen.