In een brief aan de Kerstman schrijft Sneeuwkonijntje dat ze maar één ding wil: een vriendje. Omdat ze te laat is om de brief te posten, besluit Sneeuwkonijntje om hem persoonlijk aan de Kerstman te bezorgen. Ze volgt de poolster in de hoop zo het huis van de Kerstman te vinden. Voor haar avontuurlijke tocht heeft ze enkele belangrijke dingen meegenomen: lekkere dikke wanten tegen de kou, koekjes voor de honger en een kaart met daarop de wegbeschrijving zodat ze zeker niet zou verdwalen. Tijdens haar tocht ontmoet Sneeuwkonijntje enkele dieren uit het bos. De dieren hebben de hulp van Sneeuwkonijntje nodig en die twijfelt geen moment. Ze deelt alles uit wat ze meegenomen heeft om de dieren te helpen. Uiteindelijk blijft ze alleen achter in de kou. Maar dan ziet ze het huis van de Kerstman. Zou die haar wens toch nog kunnen laten uitkomen?
Het winterse tafereel dat je op de kaft ziet, straalt de warmte uit die je onmiddellijk aan Kerst doet denken. Het liefelijke konijntje, de glitters op het blad en de warme pasteltinten die overal in het boek gebruikt worden, brengen je echt in een gezellige, winterse sfeer.  Het verhaal brengt een  kerstboodschap die universeel is voor iedereen: deel je bezittingen met anderen en je wordt een gelukkiger mens/dier.  Voor de kleinsten onder ons wordt deze boodschap in een leuk verhaal gegoten, vertolkt door guitige, schattige dieren.
Het verhaal zelf is niet origineel en niet literair hoogstaand. Wel wordt er gebruik gemaakt van repetitieve zinnen en maakt het verhaalverloop de kinderen nieuwsgierig  om toch een bladzijde verder te gaan kijken.