De ijskinderen

Het was een warme winter waarin er in de eerste duisternis van december de jonge Finn in de rozentuin van de stad werd gevonden. Hij stond stijf bevroren op een sokkel van ijs en hoewel zijn hart nog klopte, kon niemand hem wakker krijgen. Dit is de aanzet van een sprookjesachtig, avontuurlijk en ook mysterieus verhaal. Daarin speelt Bianca, Finns oudere zus, de hoofdrol. Wanneer er in de loop van de volgende dagen meer kinderen bevriezen, legt ze het verband tussen een merkwaardig zilveren boek en de ijskinderen. Omdat de volwassenen om haar heen geen oor hebben voor verklaringen die alleen maar in magische verhalen voorkomen, besluit ze zelfstandig de waarheid op te zoeken. Die vindt ze in een mysterieus winterwonderland. Daarbij gaat ze niet alleen als een kleine detective, die elke aanwijzing noteert, te werk. Ze laat ook haar verbeelding spreken. Het is die fantasie die – zoals dat ook gaat in spannende verhalen zoals De sneeuwkoningin van Hans Christian Andersen, De egoïstische reus van Oscar Wilde of Pinocchio van Carlo Collodi waarnaar de auteur verwijst – precies op de valreep voor een positieve wending zorgt.

Leonard brengt haar personages tot leven door ze te situeren in een herkenbare omgeving. Bianca’s handelingen en gedachten lezen heel geloofwaardig en nemen je als lezer mee in een verhaal waarin spanning en magie uitnodigen tot doorlezen. Wie aandachtig leest, herkent kleine aanwijzingen waarmee ze aangeeft hoe elementen van de winter langzaam dreigen te verdwijnen. De onderliggende boodschap, die de negatieve gevolgen van de klimaatopwarming in beeld brengt, is aan het eind van het verhaal zeer expliciet aanwezig. Na de wonderlijke ontknoping van een verhaal met een filmisch karakter, geeft de auteur nog een aantal raadgevingen mee. Ze lijken er extra aan toegevoegd maar benadrukken wel het geloof dat Leonard heeft in de kracht die verandering teweeg kan brengen.

Niet alleen het verhaal heeft een winters karakter. Ook de cover en illustraties dragen daartoe bij. In een rijke schakering van grijstinten maakt Penny Neville-Lee de koude voelbaar en verhoogt ze het plezier om zich tijdens de koude winterperiode lezend, warm te laten meeslepen.