De tweeling Samir en Taha en hun vriendin Lena reageren op een advertentie en schrijven zich in voor toneellessen. Op het laatste nippertje doet ook Thelma mee, de dochter van William Van der Geest, de voormalige theaterdirecteur. Maar Thelma's papa is ziek, terwijl haar mama samen met haar nieuwe vriend het theater runt. Deze cursus wordt georganiseerd door de toneeljuf madam Hathaway. Haar zus Tiffin is de zingende kokkin. Na een week zullen de kinderen deelnemen aan de grote parade. Taha heeft er eigenlijk geen zin in, maar wordt meegesleurd door zijn enthousiaste broer. Wanneer hij een boek bekijkt, ontdekt hij een aantal lege bladzijden in Macbeth van Shakespeare. Zou het kunnen dat de toneeljuf en haar zus heksen zijn die ontsnapt zijn uit het stuk? Hebben de drie heksen het stuk verlaten? Maar waar is dan die derde heks? De derde heks heeft een andere gedaante aangenomen nl. Claude van Denemarken, de nieuwe vriend van Gerda, de mama van Thelma. De heksen hopen dat het toneelstuk van de kinderen Gerda zal doen inzien dat ze moet terugkeren bij haar man, zodat ze samen met deze derde heks kunnen terugkeren naar het toneelstuk.
Het boek begint redelijk druk en verwarrend, met vele vreemde namen (Taha, Samir) en de namen van de heksen. Samir is 27 minuten na Taha geboren en alles wat hem overkomt, overkomt zijn tweelingbroer Taha 27 minuten later. De titels van de hoofdstukken zijn soms vreemd gekozen. Ze verwijzen steeds naar de inhoud van het hoofdstuk. Cursief gedrukt vind je de Italiaanse titel (verwijzing naar opera: bv. wees jezelf - tarra in te; bloedige gedachte, wanneer ben je geboren? - pensier di sangue, d'orde sei nato). De zwart-witillustraties zijn niet altijd even aantrekkelijk maar passen wel in het thema van magie en mysteries. Het verhaal op zich is wel origineel, soms heel filosofisch geschreven. Het thema racisme komt aan bod. Vermits de directeur geen 'gekleurde' theaterspelers wil, gaan de kinderen, geschminkt en vermomd, hun stuk opvoeren. Vele mensen schuiven hun vooroordelen opzij als ze de kinderen bezig zien, maar Claude Van Denemarken houdt voet bij stuk.