Een half jaar geleden verloor Christie Dave, de liefde van haar leven. Dave stierf niet in een ongeval, hij was niet dodelijk ziek. Of toch niet lichamelijk. Zonder aanwijsbare reden werd Dave depressief. Dave was sportief, hij deed het goed op school, zijn ouders stonden altijd voor hem klaar, ze waren samen gelukkig. In het begin althans. Toen begon Dave vreemd te doen. Hij verwaarloosde het sporten, vergat hun afspraakjes. Hij werd steeds wat minder Dave. Tot hij er uiteindelijk voor koos er een einde aan te maken. Het bedrijf LifeCycle regelde alles: de euthanasie en de donatie van zijn lichaam. Zijn keuze zou een ander de kans geven verder te leven. Christie kan 't nog steeds niet vatten. Terwijl ze gedachtenloos scrollt door de pagina's van LifeCycle valt haar oog plots op iets. Was dat ... nee... dat kon toch niet? 

Astrid Witte hanteert een eenvoudige schrijfstijl. Dat maakt het boek ook voor onervaren lezers toegankelijk. Wat het misschien iets moeilijker maakt is het gebruik van vier afwisselende vertelperspectieven. Chris, Tim, Vivienne en Constantijn komen om de beurt aan bod. Er wordt geen aankondiging gebruikt bij een wissel van personage, wat misschien wat onduidelijk kan zijn bij het begin. Ervaren lezers gaan er geen problemen mee ondervinden. De focus ligt uiteraard op Chris en Tim: zij zijn de hoofdpersonages in het verhaal. De anderen worden minder uitgewerkt, maar ruim voldoende voor hun rol in het geheel. Ook krijg je niet meteen alle informatie. Je moet al een stukje lezen voordat je begrijpt wat er aan vooraf ging. Beetje bij beetje wordt het geheim ontrafelt. Als lezer bezwijk je niet onder de spanning maar het verhaal houdt je wel voldoende bezig om verder te willen lezen. Ondanks de geavanceerde medische ingrepen, die behoorlijk science fiction zijn, lijkt het verhaal zich gewoon in 'onze tijd' af te spelen. Er zijn voldoende situaties die erg herkenbaar aanvoelen voor een hedendaagse tiener.

Het ontwerp van de kaft spreekt aan en past uitstekend bij het verhaal (alhoewel ik me afvraag waarom men niet voor blauw ging?). De titel had niet beter gekozen kunnen worden! De halszaak, een vlot leesbare thriller die toch voldoende spanning biedt. Ervaren lezers zullen misschien niet achterover vallen, de laagdrempeligheid maakt het boek wel interessant leesvoer voor zij die iets minder leeservaring hebben.