De blije boefjes van Beatrijs
Doris’ Dear Delinquents won de zilveren medaille van de Key Colours Competition USA, 2020. De illustraties in dit prentenboek zijn dan ook echt origineel. De krokodillen in lichte, grijsgroene pasteltinten zien er anders uit dan de gifgroene exemplaren uit andere prentenboeken. Emma Ward maakt ze ook bijzonder door hun typische kenmerken uit te vergroten: ze hebben extra grote, bolle ogen en een extra lange, smalle bek vol scherpe tanden. Door hun kleren, houdingen en mimiek zien ze er niet echt gevaarlijk uit, hoogstens ondeugend.
Het verhaal begint als de snavelkrokodil Beatrijs 26 babykrokodilletjes krijgt. 26! Die zijn natuurlijk moeilijk allemaal in toom te houden. Stuk voor stuk halen ze katten- of liever krokodillenkwaad uit: ze smullen stiekem van de koekjes of knagen aan de meubels of ze zijn gewoonweg lastig: ze willen niet eten, maken ruzie of krijgen een woedeaanval. De vraag dringt zich dan ook op: ‘Wat kan Beatrijs doen om haar kleintjes in bedwang te houden?’ Het antwoord is passend, maar weinig verrassend.
Een leuk extraatje is dat de namen van de kleine krokodillen elk met een andere letter van het alfabet beginnen, van Amber en Bella tot Yael en Zenno. Prettig om voor te lezen is ook dat soms een andere woord in de zin over de betreffende krokodil met die letter begint: Bella – beet, Pia – paniek, Violet – vijandig. Anderzijds klinken sommige zinnen in de vertaling nodeloos zwaar, zoals ‘en hoewel Beatrijs hem aangekleed probeerde te houden, had Lucas geen kleren aan’, wat veel directer en eenvoudiger kan: ’en Lucas trok telkens weer zijn kleren uit’.