Samen met twee vrienden vormt Stijn een groepje dat ‘de bende van Stijn’ wordt genoemd. Ze drukken op bellen, brengen oudjes en dieren aan het schrikken, gooien met lege blikjes of fietsen veel te snel op de stoep. Deze kwajongensstreken maken hen niet erg geliefd bij de bewoners in de buurt van het plein waar ze vaak spelen. Wanneer op een dag een brand op dit plein wordt vastgesteld, krijgen Stijn en zijn bende al gauw de schuld. Maar dat nemen ze niet en ondanks het verbod het huis te verlaten gaan ze op eigen houtje op zoek naar de echte dader. Met een beperkte maar duidelijke taal en een overzichtelijke lay-out weet de auteur de belangstelling vanaf de eerste bladzijde te wekken. Daardoor vormt dit weinig waarachtige verhaal met een toch wel grappige ontknoping een toegankelijk deel uit de Zoeklicht-reeks die zich vooral richt tot kinderen bij wie het lezen minder vlot gaat dan gehoopt. De zwart-wittekeningen in het boek geven de stemming van de personages mooi weer.