De beestenbaas

Na “De bullebakbaas” zorgden Marthe Jongbloed en Iris Boter voor deel 2 in de Wies en oma Wisse reeks: “De beestenbaas”. Het verhaal bouwt verder op deel 1, maar mede door de voorstelling van de personages vooraan in het boek, is het niet moeilijk om deel 2 te volgen zonder deel 1 gelezen te hebben.

De ouders van Wies hebben een geheimzinnig beroep en zijn daardoor zelden thuis. Omdat de ene na de andere kinderoppas het opgeeft, zorgt oma voor Wies. Oma neemt het niet al te nauw met de schoolregels. Waarom naar school gaan als je al zoveel weet en als je buiten de schoolmuren minstens evenveel kan leren? Dat Wies daardoor haar vrienden moet missen is bijzaak. Ze kan toch gerust na schooltijd met hen afspreken? 

Tijdens een van die leerrijke uitjes naar de dierentuin verdwijnt oma ineens. Al snel wordt duidelijk dat ze niet het enige oudje is dat plots vermist is. Wies gaat samen met vriendjes Zane en Jass en de inwoners van verzorgingstehuis Grijsoord de uitdaging aan om deze verdwijningszaak uit te klaren. Uiteindelijk blijkt de beestenbaas in slechte financiële papieren te zitten, waardoor hij het plan bedacht om de oudjes te ontvoeren en ze gratis in te zetten als werkkrachten in zijn dierentuin.

Auteur en illustrator hanteerden hetzelfde concept: brede interlinie, vrolijke illustraties, eenvoudige taal, korte zinnen, hoofdstukken die niet elke keer bovenaan het blad beginnen en een onderhoudende verhaallijn die zowel jongens als meisjes kan aanspreken. Aan de kaft zag je onmiddellijk dat dit een boek uit de Wies en oma Wisse reeks was. Die herkenbaarheid is toch wel belangrijk. Ook deel 2 leest als een trein. Het is wel maar de helft zo dik als “de bullebakbaas”. De beestenbaas leek me net iets makkelijker en voorspelbaarder te zijn dan zijn voorganger. Misschien was het beter geweest dat de verhaallijnen in de omgekeerde volgorde uitgegeven werden. Ik kan me inbeelden dat jonge lezers ook wel een verschil in moeilijkheidsgraad zullen opmerken.

In ieder geval… Wies en haar oma mogen gerust nog wat vaker op avontuur gaan. De beestenbaas loste de verwachtingen in. Jonge, startende of minder goede lezers komen zeker aan hun trekken en kunnen na het lezen zeggen dat ze een echt boek uit hebben.