Dansen op het ijs

Het gaat niet meer zo goed tussen oma en opa. Opa besluit om in de stad een kamer te huren. Daar kan hij alles doen waar hij zin in heeft zonder dat oma hem bekritiseert. Ook oma haalt opgelucht adem, nu ze het huis voor zich alleen heeft. Ze begint meteen om het helemaal in te richten naar haar smaak. Ondanks de herwonnen vrijheid beginnen ze mekaar al snel te missen. Door een slim plan van hun kleinzoon gaan ze mekaar weer zien als de eerste keer! Dit schitterende prentenboek benadert het thema van scheiden op een eerlijke en grappige manier. Dat twee mensen uit elkaar kunnen groeien wordt hier zonder franjes en perfect op kindermaat verteld. In het geval van oma en opa is er geen tekort aan liefde, maar zijn ze zo verschillend van elkaar dat verder samenleven hen te moeilijk valt. De combinatie van liefde, volhouden en betrokkenheid is de mix waarmee de oplossing vorm krijgt. De feiten worden op een rijtje gezet en van schuld is nergens sprake. Deze manier van aanbrengen maakt dat scheiden, in alle gevallen, bespreekbaar wordt. De auteur zet een deur op een kier. Het rode en het blauwe lintje, die aan de harde kaft zijn bevestigd, kan je vrij laten wapperen of stevig aan elkaar vastknopen. Zij zijn een subtiel en tegelijk speelse verwijzing naar de keuzemogelijkheid van het oude echtpaar. Ook de illustraties sluiten naadloos aan bij de belevingswereld van een kind. Ze zijn helder, realistisch en ze zijn een verhaal op zich. Als je goed kijkt, valt er nog heel wat te ontdekken wat niet expliciet in de tekst staat. Aquarel, gouache en potlood maken van de vormen pareltjes van atmosfeer. De composities worden versterkt doordat Bunge vaak wisselt van invalshoek. Dit maakt de lezer ook tot een bevlogen kijker. Een boek dat een heel spontane indruk maakt en op alle vlakken met veel métier is gemaakt.