Cherub. De slaapwandelaar

Een passagiersvliegtuig met 345 mensen aan boord stort neer in de Atlantische Oceaan; niemand overleeft de crash. Terrorisme of niet? Men tast in het duister. Wanneer de twaalfjarige Fahim de politie belt met zware bedenkingen over zijn vader, lijkt de piste van moslimterrorisme bewandeld te moeten worden. Al is Fahim niet bepaald een onbesproken blad … Een kluifje naar de hand dus van het onvolprezen Cherubteam. Of is Mac, de vroegere directeur van Cherub, verblind door verdriet omdat zijn vrouw, dochter en twee kleinkinderen bij de ramp omkwamen en is het spoor Fahim er één van het doodlopende soort?
Dit is alweer het negende boek in de Cherubreeks, waarbij Cherub staat voor een afdeling van de Britse Geheime Dienst die uitsluitend uit kinderen tussen tien en zeventien jaar bestaat. Want wie verwacht kinderen in een undercoveroperatie tegen te komen?
De serie staat voor boeken boordevol spanning en actie, en dat is in dit deel niet anders. Het gaat er bijwijlen hard aan toe; een duidelijke verruwing tekent zich af in vergelijking met de eerste delen. Origineel is dat de auteur onze, soms irreële, angst voor moslimterrorisme knap verwerkt in deze negende missie; de twijfels die Fahim overvallen, worden door de lezer zeker aangevoeld. Ook de laatste momenten van de passagiers in het fatale vliegtuig zijn beklemmend beschreven. Daarentegen is de lange passage over een extra training voor James, Lauren en hun vrienden eerder langdradig en niet ter zake doend voor het verhaal.
Eenvoudigweg een boeiend spionageverhaal dus, waarbij het wel aangewezen is om de vorige delen gelezen te hebben, kwestie van de hoofdpersonages wat beter te kennen.
Ondergetekende heeft zich echter weer gruwelijk geërgerd aan de vele taalfouten, een bedje waarin het vorige deel ook al ziek was. Of het zou me ontgaan moeten zijn dat de spellingsregels veranderd zijn ...