Cherub. Bloedhonden

Toen ik, alweer enkele jaren geleden, het eerste deel van de Cherub-reeks in handen kreeg, had ik zo mijn twijfels. Kinderen en jongeren die gerekruteerd worden voor de Britse geheime dienst, omdat niemand er hen ooit van zou verdenken spionnen te zijn? Klonk heel ongeloofwaardig. Maar bleek het dus niet te zijn.
Of hoofdpersoon James Adams het nu moet gaan zoeken bij milieu-activisten, drugsdealers of een religieuze sekte, als lezer ga je er volledig in mee. Met een in adrenaline gedrenkte pen bezorgt schrijver Robert Muchamore ons flitsend vinnige actieverhalen met ruimte voor humor en emoties. Lekkere wegleesboeken, die perfect voor tv bewerkt kunnen worden, als je het ons vraagt. Zo visueel weet de auteur het te brengen.
Maar goed, missie 8 en boek 8 dus. James wordt verzocht te infiltreren bij een jeugdbende. Enkele van zijn kompanen hebben zich reeds aangesloten bij een rivaliserende bende. Het is een bikkelhard wereldje waarin een paar befaamde drugdealers de plak zwaaien. En daar loopt het volledig uit de hand …
Naarmate James ouder wordt – vijftien is hij ondertussen in dit boek – lijken de verhaallijnen ook harder te worden. Zwaar geweld, afrekeningen, moorden … het wordt allemaal niet geschuwd. Waar de eerste boeken zich richtten op 10+, mikt men nu duidelijk op de iets oudere lezer. Iets waar de nieuwe, gerestylede kaften ook op wijzen.
Dat zijn tendensen waar we niet echt iets tegen in te brengen hebben; dat is de vrijheid van de auteur. Waar we wel een gruwelijke hekel aan hebben, is het erbarmelijke redigeerwerk voor dit boek. Dt-fouten, onnodige weglating van woorden, totaal verkeerde namen, ... Het is zo opvallend dat er geen sprake van is om dit door de vingers te zien; puur zonde! In tijden waarin volop geklaagd wordt over de teloorgang van de spelling hebben uitgeverijen hier een opdracht. Er is gewoonweg slordig werk afgeleverd, wat afbreuk doet aan het boek. En het kost dus ook een ster in onze waardering – al denken we niet dat de uitgever daar wakker van gaat liggen …
Ondanks bovenstaande frustratie blijven we uitkijken naar de volgende belevenissen van James én zijn opvolgers, want de Engelstalige site over Cherub laat zien dat er in het Nederlandse taalgebied nog wel wat dient te verschijnen. Fijn!