Ik zag Ulrike en Ian staan toen ik terugkwam van het park. Mijn moeder en mijn vriendje, min of meer. Ze stonden aaneengezogen in onze keuken. Wanneer Heide haar moeder in een innige kus met haar vriendje aantreft, beslist ze niet terug naar huis te gaan. Haar kleine broertje neemt ze mee op haar zwerftocht. Natuurlijk kan haar vlucht niet eeuwig duren … Een puur verhaaltje over een niet alledaags meisje dat worstelt met haar identiteit en daarbij niet geholpen wordt door haar moeder. Dus probeert ze het alleen … even weg van haar gezin. Haar jeugdige impulsiviteit zie je in de loop van het verhaal groeien naar een meer volwassen houding, waarin plaats is voor meer dan alleen zwart-wit-denken. Het boek leest vlot, de schrijfstijl is aangenaam en de inhoud zal menige jongere zeker bekoren, ook al is het hoofdpersonage geen afspiegeling van de doorsnee jongere …