Het verhaal over Bobbelbeer begint al voor het titelblad. Bobbelbeer rolde als eerste voor de 999 andere ongelooflijk dure beren uit de grote rode teddybeermachine van de firma Beterbeer. In zijn oor zat een knopje met een gouden kroontje. Want Bobbelbeer was speciaal gemaakt voor de eerste verjaardag van prinses Annabellala. Na deze inleiding volgt de titelbladzijde en dan begint het verhaal. Zowel Bobbelbeer als Annabellala begonnen hun leven dus goed. Maar Annabellala bleef haar hele eerste levensjaar huilen en niet één van de honderden knuffels kon haar doen stoppen. Daarom werden die speciale beren gemaakt. Bobbelbeer, die toen nog niet zo heette, rolde als eerste van de band en kreeg nummer 1. Hij was zo verbaasd toen hij een briefje met 'Niet voor verkoop' op zijn neus geplakt kreeg dat hij vergat om rechtop te gaan zitten. De grijparmen misten hem en zo viel Bobbelbeer terug in de machine, waar hij verwrongen en vol bobbels weer uitrolde. Hij werd afgekeurd en mee naar huis genomen door een werkman. Zo kreeg diens zoontje Stijn de beer. Stijn was onmiddellijk gek op dat zachte bobbelige lijf. Maar op een avond hoorde hij op het nieuws over de huilende prinses en de verdwenen beer die haar moest doen ophouden met huilen. Stijn was een heel lieve jongen hij ging met een kolenschip mee naar het koninklijk paleis om de inmiddels groezelig geworden beer aan de prinses te geven. Toen Annabellala Stijn zag, stopte ze met huilen. Het was dus niet een knuffel maar een speelkameraadje dat ze nodig had. Dan vertelt de auteur in een notendop hoe het verder ging toen Stijn en Annabellala volwassen werden. Een heel leuk verhaal voor al wat oudere kleuters. De vertaling is hier en daar wat stijf. De illustraties zijn heel expressief.