Karin heeft afschuwelijke dromen, die zich altijd weer opnieuw afspelen op Scyll, een eiland vlak voor de kust. Die dromen zijn levensecht, het lijken wel herinneringen. Sven helpt haar het raadsel te ontrafelen. Per, een oude zeeman die voor Sven als een vader is, weet meer. En ook Olle, diens vriendin. Maar Per wordt opgenomen in het ziekenhuis. Sven en Karin varen naar het eiland want ze denken dat daar de oplossing van het raadsel te vinden is. Kan Karin haar bloeddroom nu eindelijk achter zich laten ? Het verhaal op zich vind ik weinig origineel, het is al vaker verteld. Het duurt ook even voor het vaart maakt. Het is de manier waarop het verteld wordt, dat dit boek tot een ietwat bijzonder boek maakt. De sfeer is heel mysterieus, het dorp is vrij gesloten, iedereen kent iedereen. En toch herbergt het heel wat geheimen, die langzaamaan onthuld worden. Niet alleen door de auteur echter, de lezer moet zelf heel wat invullen. De omgeving wordt zeer gedetailleerd beschreven, wat bijdraagt tot de mysterieuze setting. De spanning wordt mooi opgebouwd, pas naar het einde toe vallen alle puzzelstukjes in elkaar. De meeste personages worden goed uitgewerkt, al verworden Per, en zeker Olle, soms onterecht een beetje tot karikatuur. Toch geeft Per heel wat – overigens heel mooi verwoorde – filosofische overpeinzingen mee aan Sven, iets wat je van zo’n stoere zeebonk niet verwacht. De kaft oogt aantrekkelijk, maar ik kan er mij niet echt in vinden. Al bij al is dit een boeiend boek. Wat het verhaal aan originaliteit mist, wordt ruimschoots goedgemaakt door de stijl.