Het eerste boekje dat ik van Wally De Doncker las was: 'Een touwtje naar de maan’. En ik was direct verkocht. Hoe je met zo weinig woorden toch iets magisch kan creëren: knap!

In dit boek doet Wally De Donker het weer. Met weinig woorden maar veel inhoud vertelt hij het verhaal van Opa die zijn fabriek mist. Niet enkel het gebouw, maar ook de herinneringen, de mensen, de verhalen, ...Hij gaat er elke zaterdag met zijn kleinzoon naartoe en dan komt het oude, verlaten gebouw weer tot leven. Billie kan er leuk spelen en ook Billies papa heeft er goede herinneringen aan. Maar op een dag brandt de fabriek af...
De tekeningen van de Chinese schilder Kaiyun Xu kan je niet anders dan speciaal noemen. Hij heeft een zeer levendige tekenstijl. Met pen en potlood, schaduwen en kleur of zwart-wit tracht hij de passende sfeer weer te geven bij het verhaal. In het begin word je wel even op het verkeerde been gezet. De eerste prent van Opa met Billie gaf me een angstig gevoel. Ik zag een jongetje met een angstige blik en een opa die niet bepaald sympathiek overkomt. Een beetje een jammere start. Nadien wordt dit wel ruimschoots goedgemaakt. Vanaf de volgende pagina kloppen sfeer, illustraties en poëtische tekst helemaal. Samen vormen ze een nostalgisch verhaal over gedeelde herinneringen over de generaties heen.