Heidi woont met haar zwakzinnige moeder op een appartement in Reno (V.S.). Elk spoor naar hun afkomst ontbreekt. "Alsof mama en ik uit de hemel waren komen vallen". Mama kent slechts 23 woorden waarvan Heidi, So D.Ju, Zof en zo terug de belangrijkste zijn. Toen Heidi een baby was, stond mama op een dag met haar in de gang voor de deur van Bernie. Deze vrouw, die aan agorafobie lijdt, ontfermt zich over Heidi en haar moeder. Door een tussendeur te openen maken ze van twee appartemanten één. Heidi gaat niet naar school maar krijgt les van Bernie en "ze was een geweldige lerares". Ze las elke avond, nadat ze samen mama hadden ingestopt, voor uit o.a. ‘Charlotte’s web’, ‘De kleine prins’, ‘Het kleine huis’, stukken uit de bijbel, Griekse mythen en over zenboeddhisme, ... Ze maant Heidi aan om zoveel mogelijk buiten beeld te blijven want ze is bang hen te verliezen. Mama en Bernie verdienen geen geld maar Heidi beschikt over goktalent en spijst op die manier de huishoudkas. Trouwens, hun huur en elektriciteitskosten worden door 'iemand' betaald. Bernie zegt daarover: "Er zijn mensen die door de scheuren in het leven vallen en in een kartonnen doos op straat eindigen. Jij en je mama hebben gewoon geluk gehad met de scheur waardoor jullie zijn gevallen." Hoe ouder ze wordt, hoe meer Heidi bezeten wordt door de vraag: Wie ben ik? Waar komen wij vandaan? De allesoverheersende vraag is: Wat is Zof? En is mama’s naam echt So De Ju? Bernie hoopt van niet want "Sodeju roep je als je echt verbaasd of teleurgesteld bent. Zo noem je je kind toch niet! Ik vind dat elk pasgeboren kind de mooiste en sterkste naam verdient die je kunt bedenken." (p.26) Alles komt in een stroomversnelling als Heidi een oude camera vindt met een gebruikte film. Ze laat de foto’s ontwikkelen en naast personen waarvan ze denken dat mama er een is, zien ze ook het opschrift ‘Hilltop Home, Liberty, New York’. Nu ze een aanknopingspunt heeft, is Heidi niet meer te stoppen. Op haar dertiende onderneemt ze een busreis van vier dagen naar Liberty. Aan het eind weet Heidi wie ze is maar aan mama kan ze het dan niet meer vertellen. Ze wil dat mama in Liberty begraven wordt en houdt, met het weinige dat ze van mama weet, zelf een ontroerende afscheidsrede. Dit is een mooi, eenvoudig boek over het zoeken naar je roots. Het bevat mooie formuleringen en gedachten waar je wel even bij stil blijft staan.