Balotje en de baby

Balotje en mama zitten onder de kersenboom. Mama heeft een dikke buik. Ze heeft teveel kersen gesnoept, denkt Balotje. "Nee, dat komt door de baby, ik heb een baby in mijn buik", zegt mama. Dan stelt Balotje de pertinente vraag: "Hoe komt die baby in jouw buik?" Mama verslikt zich in een kersenpit en loopt naar binnen. Balotje vraagt het aan papa. Die lacht geheimzinnig en zegt: "Dat is een geheim." Oom Ben zegt het ook niet te weten en als hij het al zou weten dan zou hij het niet vertellen want "dat zou jammer zijn van het geheim." Ondertussen wordt mama's buik almaar dikker en Balotje blijft maar denken aan het geheim. Ze fantaseert erover hoe die baby in die buik zou kunnen gekomen zijn. Maar als op een koude winterochtend mama met papa naar het ziekenhuis gaat, weet Balotje nog altijd niet wat het geheim is. Ook van oma die komt oppassen krijgt ze geen antwoord. Als mama en papa met de kleine baby thuiskomen, vraagt Balotje stilletjes aan de baby: "Hoe ben je in mama's buik gekomen?" Het antwoord vertelt ze aan niemand want: "het is een geheim. Een geheim tussen de baby en mij." De illustraties sluiten goed aan bij het verhaal. Ik snap alleen niet waarom kinderen (Balotje en de baby), in tegenstelling tot de volwassenen, een varkensneusje hebben. Het boek geeft geen antwoorden maar speelt grappig met het geheim. Het is geen voorlichtingsboek maar een voorzet om over 'het geheim' te praten. Eerder verschenen er al twee boeken over Balotje.