Mick woont in Stokesey Hall, een landgoed dat door Micks vader wordt beheerd. Het hoogtepunt van het jaar in Stokesey Hall is het muziekfestival dat rond de oogsttijd plaatsvindt. De telkens terugkerende muzikanten zijn Micks vrienden geworden. Net als zij is de jongen gebeten door muziek en het is zijn droom om ooit met zijn fluitspel aan de kost te komen. Dit jaar is er echter iets vreemds aan de hand. Er hangen vreemde lui rond op de festivalweide en die zorgen voor een beklemmende sfeer. Mick raakt helemaal in de ban van de geheimzinnige vrouw Rowan. Wanneer zij bij hem is, kan Mick met een wonderlijke virtuositeit de fluit bespelen, maar Rowan trekt hem ook steeds meer mee in haar eigen vreemde wereld, het mysterieuze Anderland vanwaar geen weg terug bestaat. Gelukkig springt Micks vriendin Katie voor hem in de bres. Wanhopig probeert ze haar vriend uit de klauwen van Rowan te redden. Catherine Fishers fictie balanceert op de grens van magie en realiteit. Dit was al het geval in ‘Corbenic: de graalburcht’ (2003), waar het hoofdpersonage op zoek gaat naar het graalkasteel. Dat situeert zich in een wereld net om de hoek van de dagelijkse realiteit, onzichtbaar voor normale stervelingen en onvindbaar voor wie het zoekt. Ook deze roman baadt in een magisch-realistische atmosfeer. In de wereld van Rowan worden er cirkels in het graan geslagen, dwalen er vreemde lichtjes over de velden en lijken de oude mythen over de jonge blonde graankoning die elk jaar wordt geofferd aan het land griezelig reëel. Wie bereid is mee te stappen in Fishers magische universum, zal zeker geboeid worden door Anderland. Het is knap geschreven, met heel wat spanning erin en net geen happy end. Persoonlijk vind ik dit boek iets minder overtuigend dan ‘Corbenic’, maar uiteindelijk handelt het over dezelfde problematiek: opgroeien en je eigen weg vinden in het leven zonder je idealen over boord te gooien.