Wat zou je doen, als je de baas van het land was. Daarover fantaseert wel elk kind ooit eens. Ieder van ons kreeg wellicht ooit deze vraag als titel voor een opstel. Elke pagina van dit  boek is een verzameling wensen, kleine en grote. Ze dansen over de pagina, al kronkelend, zwevend in gekleurde tekstballonnen. De tekst wordt steeds herhaald. Links staat telkens dezelfde zin: "Als ik de baas van het land was...". Die zin wordt aangevuld over de dubbele pagina. Het zijn kinderlijke wensen. Het jongetje zou z'n lievelingsschoenen elke dag dragen, hij zou in elke tuin een zwembad aanleggen, op alle tafels zouden koekjes staan, bibliotheken zouden dag en nacht open zijn, er zouden het hele jaar door kerstlichtjes in de bomen hangen. Het jongetje zou zichzelf gouden aanvoerder noemen. Iedereen die een hond, of een fiets, of een vriendje wil, zou er één krijgen. Hij denkt ook aan het milieu: hij zou de zee vullen met speciaal water dat plastic eet zodat het voor altijd verdwijnt. Spelen zou een hoofdvak op school worden. Ook volwassenen zouden een dag per maand naar school gaan en naar de opvang om te wennen. Hij zou zorgen dat mensen die in hun eigen land niet veilig zijn, in ons land terecht konden. Kleine en grote problemen worden aangehaald.

Het boek is een opsomming van al die wensen. Maar daar blijft het bij. Dankzij de vrolijke illustraties, beleven kinderen plezier aan dit boek. Het repetitieve spreekt aan maar het is zeker geen boek waar je naar teruggrijpt. Daarvoor mist het te veel een zekere diepgang.