Alle maskers af

Dit boek bestaat uit elf scènes en een slotscène. Elke scène wordt ingeleid door een dialoog van twee rietzangers. Al de figuranten zijn dieren. In een dorpje ergens in Ialië (Toscane?) verdwijnen geregeld dieren. De ontvoerde dieren komen in een onderaards gangenstelsel terecht, waar ze mishandeld worden door het schurftig aapje en zijn kompanen. Rigoletto, de dichter, gaat op onderzoek. De dieren uit de onderwereld zijn in feite op zoek naar een goed verhaal. Pas als ze zelf hun verhalen gaan vertellen blijkt dat de zogenaamd wrede dieren allemaal een gevoelig verhaal te vertellen hebben. Door te luisteren naar elkaars verhalen worden ze minder wreed (menselijker of dierlijker?). Rigoletto en de dieren uit de bovenwereld horen de verhalen en spreken hun waardering uit. Vriendschap, waardering en begrip ontwapenen de schurken. De boodschap is duidelijk: Niemand wordt als griezel geboren. Het lijkt of de lezer nu alles weet, maar dan doen de dieren hun maskers af en blijkt het hele verhaal een toneelvoorstelling. Het slotlied van de rietzangers benadrukt: "Luister en lees verhalen, je wereld zal nooit meer hetzelfde zijn." Tijdens het lezen kon ik een déjà-vugevoel niet onderdrukken. Dit verhaal deed me sterk denken aan 'Rare Vogels'. De auteur is iets te nadrukkelijk bezig met zijn boodschap.