Anouk, een meisje van vijftien, fietst om 11 uur 's avonds na een concertrepetitie en een fuif naar huis. In een niet verlichte straat wordt ze van haar fiets getrokken en aangerand. Ze wordt vrij snel gevonden en opgevangen door een vrouw die in de buurt woont. Het boek verhaalt het moeizame proces van het meisje om weer de draad van het leven op te nemen. Haar ouders, de vrouw die haar gevonden heeft, haar muziekleraar en een Japanse klasgenoot proberen haar elk op hun eigen manier te helpen. Samen met de muziek lukt het hen om haar opnieuw zin in het leven te geven. Het boek is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal en komt ook heel realistisch over. Het is vlot geschreven en sluit goed aan bij de leefwereld van jongeren. De angst, onzekerheid, weerstand, verdriet ... worden heel goed weergegeven. De karakters en de sterke en zwakke kanten van de verschillende personen die Anouk omringen, komen duidelijk tot uiting. Ieder probeert op zijn eigen manier te helpen en alle pogingen samen hebben duidelijk resultaat. Op het einde van het boek staan heel wat adressen en sites waar iemand terecht kan na een aanranding, dit is wel heel zinvol bij zo'n thematisch boek. De weigering van Anouk om zich medisch te laten onderzoeken is begrijpelijk, maar het feit dat niemand er echt op doorgaat hoe belangrijk dat wel is en dat haar ouders haar niet verhinderen om haar kleren in de wasmachine te steken waardoor eventuele sporen verloren gaan, vind ik een minder punt aan dit boek. De coverfoto past eerder bij een spannend, thrillerachtig boek op terwijl de achterzijde veel meer aansluit bij de sfeer van het verhaal.