De ondertitel op de cover stelt duidelijk waarover dit boek gaat: twaalf kinderen, acht of negen jaar oud, uit twaalf verschillende landen vertellen over hun leven aldaar. Zo leren we onder meer dat de Tibetaanse Phubu elke dag vier uur wandelt om van en naar de school te gaan, dat de Chinese Yi door haar grootouders wordt opgevoed omdat haar ouders ver weg werken zodat ze hun dochter later kunnen laten studeren en dat de Keniaanse Mariam ‘s ochtends ontbijt met een dikke maïspap.
Over het eten uit de twaalf landen kom je wel meer te weten. Zo is er in IJsland een feestdag waarop men gelebonensoep eet, zijn beghrir de Marokkaanse pannenkoeken en wordt er op Jamaica volop jerk chicken ofte kip met een hete saus gegeten.
Zo staan er in het boek volop leuke wetenswaardigheidjes. De kinderen stellen zich voor in de taal van hun land, vertellen over hun dagindeling en het leven in hun land. Het geheel wordt omgeven door vele foto’s en illustraties, zodat het boek een kleurrijk geheel vormt.
Jammer wel dat de besproken landen niet op een wereldkaart worden aangeduid. Nu krijg je wel een schets van het desbetreffende land, maar voor de doelgroep van acht- tot tienjarigen zal het niet steeds duidelijk zijn waar elk land ligt.
Fijn is dat een deel van de opbrengst van het boek wordt gedoneerd aan Save the Children, een stichting die wereldwijd bezig is om de levensomstandigheden van kinderen te verbeteren. Alleen al daarom verdient het boek enig krediet, want mij werd het bijvoorbeeld nergens duidelijk waarom net die twaalf landen werden uitgekozen. Positief is dat er bij elk kind/land gekozen is voor eenzelfde structuur, maar ietwat meer duiding was welkom geweest. Het goede doel verzacht toch ook wel wat de prijs die, naar mijn aanvoelen, vrij hoog is met € 19,95.
Natuurlijk, uiteindelijk kan je niet anders dan besluiten dat culturen en gewoontes verschillen, maar dat mensen toch sterk op elkaar lijken. En dat, mijn beste, is een prettige conclusie.