Floddertje, het meisje dat nooit langer dan een half uur schoon kan blijven, is aan de zesentwintigste druk van haar belevenissen toe. Samen met haar hondje Smeerkees maakt zij overal constant een knoeiboel van, al 35 jaar lang (eerste druk: 1973). Zit zij niet onder de inktvegen, jam of tomatensoep, dan krijgt zij wel een paar potten verf over zich heen. Of zij bewerkt zichzelf en haar vriendjes met een tekenstift. En dan moet er weer geschrobd en geboend worden met veel water en zeep, of nog wat krachtigers. Ook de schoonmaakbeurt loopt wel eens uit de hand. En toch krijgt Floddertje in het laatste van de zes verhaaltjes een erelint van de burgemeester. Als er iemand dreigt te verdrinken, komt het immers goed van pas dat een ondernemend meisje niet terugdeinst voor een duik in een vieze sloot … De smeerpoezerij van Floddertje lijkt wel tijdeloos, net zoals de typische Schmidt-stijl, die alles lekker ondeugend uitvergroot met een flinke klodder overdrijving. Ook de illustraties van Fiep Westendorp kunnen de huidige generatie kleuters nog bekoren. Maar het wel erg vlakke typetje Floddertje kan niet tippen aan een figuurtje als Pluk van de Petteflet. Na zes Floddertjes voel je geen behoefte om weer naar pagina 1 te bladeren, maar grijp je naar een boekje met meer afwisseling in de thema’s. Bij deze zesentwintigste druk hoort een cd’tje met liedjes uit de muzikale familievoorstelling ‘Floddertje’, in het kader van ‘Amsterdam Wereldboekenstad’. Deze variétévoorstelling gaat vanaf april 2008 op tournee in de Nederlandse theaters. Over de kwaliteit van de opvoering kan ik niet oordelen, maar de cd verleent absoluut geen meerwaarde aan het boek. De muziek is ouderwets van stijl en soms echt ‘schreeuwlelijk’. Geef mij maar de vorige druk, zonder al die herrie. Die was nog drie euro goedkoper ook.