Timon speelt dat hij een dappere ridder is. Hij heeft een gevaarlijk zwaard, een heuse helm en een schild met een grote tijger op. Als een echte ridder is hij erop gebrand om te vechten. Hij gaat op zoek naar een monster. Eerste slachtoffer is zijn zus Emma. Timon stormt haar kamer in en brult zo hard dat Emma, die net make-up aan het aanbrengen is, er een grote knoeiboel van maakt. Dan is papa aan de beurt. Die staat soep te koken. Timon bestormt hem en de soep vliegt door de lucht. Mama ontsnapt ook niet aan Timons vechtlust en wordt, terwijl ze op de computer aan het werken is, op krijgshaftige manier aangevallen. Alle huisgenoten zijn behoorlijk boos op Timon maar die gaat teveel op in zijn rollenspel om dat te beseffen. Plots hoort hij echter de brievenbus klepperen en achter de deur hoort hij een vreemd geluid. Timon is in paniek en roept om hulp. Er zit een echt monster achter de deur! Papa is de echte held en opent de deur om … Bas de hond binnen te laten! Timon is een stoere, dappere kleuter die alles aankan, tot het er écht op aankomt. Dan blijkt dat hij toch nog maar een kleine jongen is, die nood heeft aan veiligheid en bescherming. Het verhaal is herkenbaar, er zit een telkens weerkerend element in en de nodige humor ontbreekt niet. De illustraties zijn aantrekkelijk qua kleur maar de figuren zijn niet echt mooi uitgewerkt. Een uitschieter is dit prentenboek niet, daarvoor zijn tekst en illustraties te matig.