Maurice en Arsène zijn twee neven. De ene is een krokodil, de andere een alligator. Toegegeven, wat het verschil is wist ik ook niet, maar vooral Arsène de alligator geeft aan dat hij helemaal géén krokodil is. Hij wilt dat dat voor eens en voor altijd voor iedereen duidelijk wordt. Volgens Maurice moet hij het niet zo kwaad opnemen: de kinderen aan de andere kant van de wereld willen hem echt niet kwetsen met de foute benaming. Ze weten gewoon niet beter. Toch staat het besluit van Arsène vast. Hij zal die kinderen een lesje leren. In een school vindt het groene duo er een heleboel bij elkaar. De juf panikeert, maar Jozefien overmeestert Arsène met een stevige karatetrap. Nu de twee dieren toch in de klas zijn, worden ze beiden onder de loep genomen. De interesse bij de kinderen is gewekt, zodat er een hele themaweek georganiseerd wordt. De krokodil en de alligator kunnen nadien met een goed gevoel naar huis, want deze klas zal voor altijd weten dat een alligator en een krokodil niet hetzelfde zijn. De vreugde is echter van korte duur. Arsène en Maurice ontvangen een beetje later een brief om de krokodil en … de kaaiman te bedanken voor de leuke lessen. Om evidente redenen is Arsène de wanhoop nabij.

De illustraties bij het verhaal zijn luchtig getekend. Ze zijn hoofdzakelijk wit-zwart. De krokodil en de alligator krijgen een groene kleur en de gezichten en handen van de mensen zijn roze. De illustrator zorgde ook voor grappige elementen op de achtergrond. Dat zorgt absoluut voor een leuke combinatie en maakt van het geheel een leuk prentenboek. In de tekst krijgen de namen “Maurice” en “Arsène” ook steeds dezelfde groene kleur. In sneltreinvaart en veel te oppervlakkig werden de verschillen tussen de alligator en de krokodil besproken. Aangezien dat toch is waar het boek om draait, had hier gerust wat meer tijd voor genomen mogen worden. De illustraties maakten ook al niet veel verschil duidelijk – of was dat net de bedoeling? Veel van de humor in het boek leunt immers op het “duidelijke” verschil tussen Maurice en Arsène, dat alleen Arsène echt belangrijk en duidelijk lijkt te vinden. Ik bleef wat op mijn honger zitten wat dat betreft..