Dit boek trekt meteen de aandacht door zijn ongewone vorm. Het is smal en hoog, wat niet vaak voorkomt, en de bruine kaft met rode lijnen die pas bij nader inzien een schildpad vormen, roept verwondering op. Ook de eerste blik op de binnenkant – een pagina vol tekst – kan de lezer even doen aarzelen. Toch loont het de moeite om verder te lezen.

Het verhaal volgt Titi en Tony, die steeds minder bezitten en uiteindelijk dakloos worden. De enige constante in hun leven is hun schildpad, die hen overal vergezelt. Wanneer ze een wens doen en kort daarna een hond met een hoed opduikt, krijgt het verhaal een surrealistisch tintje. Die mysterieuze hond leidt hen naar een nieuw huis en helpt hen het op te knappen. Waar hij precies voor staat, blijft open voor interpretatie, maar zijn aanwezigheid brengt een wending naar hoop.

Hoewel het boek een zwaar thema aansnijdt – een moeder die ziek wordt en met haar kind op straat belandt – is de toon niet somber. Toch kan het verhaal diep raken, zeker bij jonge lezers. Het positieve einde, met een rustgevende laatste prent waarin Titi veilig in de armen van de grote hond ligt, biedt troost.

Benieuwd wat Pluizerrecensent Flavie van dit boek vond? Lees haar recensie hier.