Bijen blaten niet, dokter Brombeer

Vroeger was dokter Brombeer de beste dokter van het dierenbos. Maar nu krijgt hij alleen nog dieren die niet doen wat ze moeten doen op zijn spreekuur. Een bij blaat, een slang sjilpt, een muis miauwt … Dokter Brombeer wordt er helemaal moedeloos van. Maar misschien kijkt en luistert hij niet zo goed.

Dat ontredderde gevoel van de beer overvalt de lezers misschien ook wel bij het lezen van dit verhaal. Het geluid dat bij elk ziek dier geschreven staat, hoort bij het dier dat op de volgende bladzijde verschijnt. Dat ziet er verwarrend uit, maar wie goed kijkt zal merken dat er al een klein fragment van het volgende zieke dier te zien is. Eens je dat doorhebt, nodigen de details uit tot voorspellen en verrast worden. Als je meent op het einde te zijn gekomen, dan tref je de uil die zijn krant omgekeerd leest. Daarin staat vermeld welke blessures de verschillende dieren hebben. Uil stelt Beer ook voor om de dag opnieuw te beleven en de bijen tonen de weg om het boek terug te lezen tot het begin. Nu corresponderen geluid en illustratie wel mooi met elkaar. Op het eind is er nog de bladzijde die je eerder niet mocht openen. Dat mag nu wel en daar tref je de aankondiging die de bijen bij het begin wilden doen.

Prentenboeken waarin dieren de mensenwereld verbeelden doen het vaak goed bij jonge kinderen. De ervaring die ik bij het voorlezen had, toonde aan dat dit verhaal even een helpend oog van de meer ervaren meelezer nodig had om volledig tot z’n recht te komen. Eens de lezer voor wie dit verhaal bedoeld is de uitdagingen doorheeft, komt er ruimte vrij om te genieten van de humor en de kleine details. De kleurrijke illustraties van Janneke Ipenburg geven de emoties van de dieren treffend weer en helpen wie goed kijkt al een beetje op weg.

Een ideaal prentenboek om interactief mee aan de slag te gaan.