Zwijg

Mel Wallis De Vries is een bekroond jeugdauteur in Nederland. Ze schreef verscheidene jeugdthrillers. De boeken vallen in de smaak bij tieners omwille van de spanning en het genre. In deze thriller "Zwijg" speelt Sarah Mulder de hoofdrol. Sarah is vijftien. Ze zit in het vierde jaar. Haar zus Tessa kwam twee maanden geleden om bij een ongeval met vluchtmisdrijf. Haar ouders sluiten zich op in hun eigen wereld. Ook Sarah kropt haar gevoelens op. Gelukkig heeft ze drie goede vriendinnen bij wie ze terecht kan: Fee, Jamie en Alyssa. Ze zitten ook samen in de klas. Sarah heeft sinds kort een vriend, Leon. Maar ze twijfelt over hun relatie en ook aan de oprechtheid van haar vriendinnen. Op vrijdagavond hebben de vier vriendinnen bij Fee thuis afgesproken. Haar ouders zijn niet thuis. Bovendien doen ze altijd iets speciaals op vrijdagavond. Een van hen vier zorgt voor animatie. Deze keer heeft Jamie de opdrachten verzonnen. Er wordt heel veel sterke drank gedronken, ze slikken zelfs xtc en spelen spelletjes. Sarah heeft het moeilijk met dit gedrag. Op een bepaald moment moeten ze elk afzonderlijk, geblinddoekt ergens in huis, een envelop zoeken. De vragen die voor hen bestemd zijn, moeten ze in de groep beantwoorden. Het huis is verduisterd. Sarah is bang. Ze hoort verdachte geluiden. Op een bepaald moment horen ze zelfs glas breken … Als dit maar goed afloopt.

In eenentwintig korte hoofdstukken wordt verteld wat er gebeurde op die bewuste vrijdag, 23 november. Alle hoofdstukken voor die vrijdag worden vanuit het standpunt van Sarah zelf verteld, in de ik-persoon. In de hoofdstukken die geschreven worden na die vrijdag, lees je een krantenartikel of een verslag van een politieverhoor, een rapport van een psychiater of een getuigenverklaring. Het verhaal start sterk. Vooral omdat je onmiddellijk in een krantenartikel leest dat er vier meisjes zijn gevonden in een huis. Dit stukje is rood gedrukt. Ook de tien laatste bladzijden staan in een rood lettertype. Hier kom je pas echt te weten over wat er eigenlijk gebeurd is. Beetje bij beetje vorm je je als lezer een beeld over die welbepaalde vrijdagavond. Maar tot op het einde wordt de realiteit verzwegen. Je wordt als lezer om de tuin geleid. Maar het wordt vrij geloofwaardig verteld. Het boek leest vlot. De spanning stijgt. Er is een voortdurende afwisseling tussen heden en verleden. Het verhaal sluit aan bij de leefwereld van tieners. Het is niet altijd even realistisch. Er wordt sterk overdreven met drank, drugs en seksualiteit. De lezer blijft geboeid tot de laatste bladzijde. De ontknoping is heel verrassend.

Er is veel aandacht besteed aan de lay-out. De zijkant van het boek en de schutbladen zijn rood. Rond het boek zit een elastiek met daarop de woorden "do not cross". Het maakt je nieuwsgierig. Er is veel afwisseling (krantenartikels, WhatsApp berichten, foto's van de vriendinnen). Toch maakt dit onderwerp me als ouder van tienerdochters ook een beetje bang. De meisjes wagen zich, onder invloed, aan gevaarlijke toestanden. Ze proberen wurgspelletjes uit. Je kan dit boek zien als een waarschuwing dat tieners hiermee uiterst voorzichtig moeten zijn. Ik hoop dat tieners hiermee niet op ideeën worden gebracht, vooral wanneer de groepsdruk groot wordt.

Op de cover staat een levensechte foto van een lezer. Tieners kunnen zich inschrijven om op de cover van een boek te staan of mee te spelen in de trailer die reclame maakt voor een van haar boeken. Ook in dit boek zoekt de auteur een nieuw covermodel en acteurs voor haar volgende boek. Achteraan vind je al een voorproefje van de volgende thriller. Je kan al zeven pagina's uit dit boek lezen.