Dit boekje start ludiek met de vraag hoe je een olifant vangt. Als je dit probeert, zal je tamelijk veel problemen ondervinden. Zo moet je bijvoorbeeld de olifant in een fotocabine proppen om een pasfoto te laten nemen zodat die zich kan identificeren op het vliegtuig. Geleidelijk aan wordt dit boekje echter serieuzer. Er wordt zeer veroordelend gesproken over het vangen van wilde dieren. Er wordt duidelijk gezegd hoeveel verdriet je het dier bezorgt. Je zal de olifant bijvoorbeeld niet in het zwembad krijgen, omdat hij zich herinnert hoe hij met zijn familie en vrienden in de woeste rivieren in Afrika speelde. En zo leren we dat wilde dieren echt in het wild thuishoren. Je kan ze gaan opzoeken, maar je moet hen vooral ook hun eigen leven laten leiden.

De tekeningen in het boek ondersteunen wat geschreven wordt. Behalve dan tegen het einde, wanneer we de olifant weer vrijlaten. De olifant lijkt op de prent ook verdriet te hebben omdat hij afscheid moet nemen van zijn menselijke vriend. Tegelijk laat de tekst uitschijnen dat de olifant niets liever wil dan terug zijn bij zijn eigen kudde in Afrika. Mooi zijn de prenten niet echt. Het zijn eenvoudig getekende vlakken die een- of tweetonig zijn ingekleurd. Ze bevatten niet veel details, terwijl de pagina’s toch zeer druk ogen. Wel zorgen de tekeningen soms voor een humoristische toets. Bijvoorbeeld de prent waarin we de olifant op het dak van de wagen naar de luchthaven vervoeren is best wel grappig.

Een ideaal boekje om je kind duidelijk te maken waarom het blij moet zijn met een hond als huisdier en echt geen olifant zal krijgen …