De Canadees Kenneth Oppel kan al een mooi palmares voorleggen. Toch werden er nog niet zo veel van zijn werken vertaald naar het Nederlands. Eerder kwam hier wel zijn trilogie rond vleermuizen uit.  Woeker (de invasie) is het eerste deel in een nieuwe reeks van drie.

Wat vreemd! Na een zware regenbui is het opvallend dat een nog onbekende plantensoort wel erg snel begint te groeien. In een wip is de hele wereld overwoekerd. Daarbovenop verspreiden de planten ook nog stuifmeel waar iedereen allergisch aan is. Dodelijke slachtoffers blijven niet uit. Ze werden gewurgd of opgeslokt door een kuilplant.

Anaya, Petra en Seth blijken wel resistent tegen het stuifmeel. Ze worden net als de planten grondig onderzocht. De planten blijken cryptogenen te zijn en het DNA van de drie blijkt ook half cryptogeen te zijn, waardoor elk van hen ook verandert. Anaya krijgt klauwen en kan hoog springen, Seth krijgt scherpe veren op zijn armen en Petra heeft een staartje en kan lang zwemmen en onder water blijven. Samen met de onderzoekers gaan ze de strijd aan met de schijnbaar onverwoestbare planten.

In de eerste hoofdstukken maakt de lezer kennis met de hoofdpersonages. Onopvallend wordt er met een icoontje al een tip van de sluier opgelicht. Ze verwijzen naar de aanpassingen die het lichaam van dat personage later in het verhaal zal krijgen. Vanaf dan neemt de auteur je mee op sleeptouw. De spanning wordt goed opgebouwd met enkele leuke climaxen. Het boek leest als een trein en is bij momenten moeilijk om aan de kant te leggen. 

De vergelijking met de coronapandemie is snel gemaakt. Het feit dat het probleem de hele wereld in de ban houdt en dat mondmaskers gedragen moeten worden, zorgen voor een extra portie geloofwaardigheid. Het verhaal lijkt op een happy end af te stevenen, maar de verrassing is voor iedereen groot als het opnieuw begint te regenen. De link met hoe alles begon is snel gelegd. Voor het vervolg moet je nog wel tot 2022 wachten.

Deze jeugdthriller met toch ook een portie sciencefiction verraste me in positieve zin. Ondanks alle vreemde gebeurtenissen kwam het geheel wel geloofwaardig over. Meermaals had ik het gevoel dat dit verhaal een leuke verfilming zou kunnen opleveren.