Dit boek bundelt twee verhalen: Wiplala (1957) en Wiplala weer (1962). Deze verhalen zijn dus al meer dan vijftig jaar oud, maar dat is er helemaal niet aan te merken! De heerlijke schrijfstijl van Annie M.G. Schmidt is nog even krachtig als toen en haar verhalen bewijzen hier weer maar eens dat ze tijdloos zijn. De originele boeken werden geïllustreerd  door Jenny Dalenoord. Hier was wel nood aan een modernisering van de prenten. Philip Hopman deed dat voortreffelijk. Vele details en leuke, originele perspectieven maken het boek nog aantrekkelijker. Opvallend is dat Hopman zich echt baseerde op de vorige illustraties van Dalenoord. Sommige prenten zijn qua opbouw net hetzelfde, maar dan in zijn eigen, persoonlijke en vooral zwierige stijl. Het figuurtje van Wiplala werd min of meer behouden en ook in dit boek begint de bundel met de kleine voetstappen die de lezer meetrekken in het verhaal. De andere figuren hebben dan wel een degelijke update gehad. Alles oogt wat moderner, maar toch zit de sfeer van de jaren vijftig er nog in. Zo vind je boven het bed van Nella Della een poster van Elvis en niet van Justin Bieber ... Hopman kon het duidelijk niet laten om wat grapjes uit te halen en dus duiken zuster Klivia en Abeltje ook ergens op. In beide boeken zit het verhaal vol met de typische Schmidt-elementen: spanning, avontuur, originaliteit, fantasie en humor. Wiplala is een klein mannetje, een beetje zoals een kabouter, maar dan een echte wiplala. Hij is door zijn volk weggestuurd omdat hij niet goed kan tinkelen (toveren). Hij mag pas terugkomen als hij het tinkelen goed onder de knie heeft. Wiplala komt bij de familie Blom terecht. Al vlug merken die dat zo een klein mannetje heel wat problemen kan veroorzaken: hij versteent verschillende mensen en dieren en weet niet hoe hij ze moet terug tinkelen. Als meneer Blom niet genoeg geld heeft om de rekening in het restaurant te betalen, tinkelt hij hen allen tot ze ook zo klein zijn. Dat heeft heel wat gevolgen: hun huis is ineens vol gevaren en het leven zit vol onverwachte avonturen. In het tweede verhaal zit de familie Blom nog steeds in geldnood. Vader Blom gaat in de plaatselijke soepfabriek werken. Wiplala haalt ook hier weer tinkelstreken uit: de directeur wordt omgetinkeld in een hond en de soeptomaten veranderen in pruimen ... Vader Blom neemt de verzorging van de hond/directeur op zich en zorgt voor een enorme verkoop van pruimensoep. Maar of dat wel allemaal goed komt ...? Een bijzonder mooi uitgegeven boek. Aantrekkelijke illustraties en tijdloze verhalen maken dit boek tot een echte aanrader!