De oma van Thomas is jarig!  Dat verdient een cadeautje, maar ook een gedicht. De lezer mag met Thomas op zoek naar passende rijmwoorden.

Van een verjaardagsrijm komt niet veel in huis want tijdens zijn wandeling loopt er op straat een heleboel mis. Een loslopende hond zorgt voor een kettingreactie van ongelukken. De auteur beschrijft deze en van de lezer wordt verwacht dat hij aanvult met het geïnsinueerde “vieze” woord. Natuurlijk is dat niet het woord dat de auteur voor ogen had. Op de volgende bladzijde zie je wat er echt gebeurde.

Toen ik in de jeugdbeweging zat, zongen we wel vaker liedjes als ‘Constant had een hobbelpaard’ en ‘Tien pond bananen’, die ‘bekten’ gemakkelijk en we konden ze eindeloos blijven doorzingen. Hier heeft de auteur zich duidelijk op gebaseerd, maar het heeft jammer genoeg niet hetzelfde effect. De ene keer kon ik de cadans van het rijm gemakkelijk vinden, de andere keer was die er helemaal niet zodat het rijm ook verloren ging. Het gebeurde ook dat ik niet eens doorhad welk ‘vies woord’ er geïnsinueerd werd. Dat leek me dan vooral te komen door het erg Nederlandse taalgebruik. 

De illustraties vond ik wel leuk. Ze beslaan steeds de dubbele pagina en vullen de tekst aan die ertussen gedrukt staat. Ik hou van de slordige en humoristische tekenstijl.

Ik kan me inbeelden dat jonge kinderen deze “kaka pipi” humor wel kunnen smaken, maar ik bleef wat op mijn honger zitten.