Als de meester vraagt aan Max wat hij zoal mooi vindt, weet hij het niet zo goed. Ja, de meester zijn ogen zijn mooi denkt hij, maar dat durft hij niet te zeggen. Dan begint hij rond te kijken op weg naar huis en ja hoor, er zijn heel veel mooie dingen te zien. Hij gaat de volgende dag opgewekt naar school en hij kan veel dingen benoemen die hij heel mooi vindt.

Een prentenboek over wat een kind ervaart of ziet als 'schoon'. Leuke illustraties met afwisselende plaatjes die Max als heel mooi ervaart, zoals een klavertje vier, de letter M van mama, een mengeling van alle soorten mensen bij de bushalte, enz. Je kan met dit prentenboek vele kanten uit. Leren kijken naar je omgeving en ontdekken wat je ziet als mooi. Toch een beetje jammer dat het verhaal errond een beetje geforceerd overkomt. Het is alsof Max de schoonheid opgedrongen krijgt in dit verhaal, daardoor mist het spontaniteit en ook warmte. De illustraties zijn letterlijk te schoon en daardoor komt het geheel te afstandelijk en te kunstmatig over.