In het Congolese oerwoud wordt een baby Okapi geboren. Hij heeft nog geen naam. Die krijgt hij later want het moet een naam zijn die bij hem past. Maanden gaan voorbij. Mama Okapi leert haar zoon alles wat hij moet weten om te kunnen overleven in het oerwoud. Maar baby Okapi is nieuwsgierig. Op een zonnige ochtend, wanneer mama Okapi nog slaapt, gaat hij op verkenning door het oerwoud. Er is zoveel te zien: alles is nieuw en het bos zit vol verrassingen. Hij ziet nijlpaarden die in de modder liggen, en een familie chimpansees maakt veel kabaal. Na een felle regenbui zweven honderden vlinders rond de plassen. Sterke mannen zijn druk in de weer met machines. Een kudde olifanten wil spelen met Okapi maar hij moet naar huis. Anders wordt z'n mama ongerust. Maar hij kent de weg niet meer. Vogels willen helpen, maar ze vinden mama niet terug. En dan nadert hij een Congolees dorp. Een vriendelijke dame troost baby Okapi. Ze is zelf ook mama en wil baby Okapi helpen om z'n mama terug te vinden. Samen gaan ze op zoek.

Het verhaal wordt met weinig emotie verteld en is een opsomming van alle dieren en mensen die Okapi ontmoet in het oerwoud. Wanneer Okapi terug is, praten beide mama's over hun kinderen. Dat voelt vreemd aan, vermits het een gesprek is tussen een Okapi is en een Congolese mama. Doordat het verhaal gaat over gebeurtenissen in het oerwoud, past deze fantasie naar mijn aanvoelen niet in het verhaal. De originele tekeningen van de Congolese illustraties weten me wel te bekoren. De cover is prachtig, maar de tekeningen in het boek verliezen jammer genoeg hun waarde bij het drukken.