Dolfje is met zijn klas op schoolkamp. Timmie kan niet mee, want hij is ziek. Dat is echter geen probleem, het is pas volgende week volle maan. Maar ramp o ramp: Timmie heeft een blaadje van de kalender vergeten te trekken. En dus staat Dolfje er alleen voor. Hoe kan hij in ’s hemelnaam voor de klas verborgen houden dat hij een weerwolf is? En dat met een heuse weerwolfjager in de buurt. En wie is die andere vreemde figuur die het bos onveilig maakt? Dit is alweer de negentiende druk van ‘Volle Maan’, het tweede deel van de succesrijke Dolfje Weerwolfje-reeks van Paul van Loon. Het hoeft dus niet meer gezegd dat kinderen wel pap lusten van deze verhalen. Ze zijn spannend, fantasierijk, een beetje griezelig, maar net niet té, vol komische wendingen, met vlotte dialogen en zelfs met een vleugje romantiek. Paul van Loon steekt de draak met heel wat rolpatronen en vooroordelen, wat het geheel nog grappiger maakt. De illustraties van Hugo van Look sluiten hier naadloos bij aan. Bovendien hoef je de andere boeken uit de reeks niet gelezen te hebben, want je zit zo in het verhaal. Dit blijft pretentieloos amusement van de bovenste plank !