Vier bevertjes en een kastanje

Kleine Bever krijgt een kastanje op zijn kop en dat doet erg pijn. Daarom gaan de vier bevertjes naar Oude Bever. Die weet overal raad op. Oude Bever raadt aan om te wachten, de pijn zal vanzelf over gaan. Ze vertelt ook dat het een kastanje was die uit de boom viel. Die zal dan in de grond uitgroeien tot een grote nieuwe boom. Als ze de volgende dag terugkomen met worteltjes, zien ze dat Oude Bever slaapt. Alhoewel, ze ademt niet meer. Oude Bever is dood. Ze begraven haar en beslissen dan om de kastanje op haar grafje te planten. Hopelijk komt er een mooie grote boom, zodat ze steeds aan haar kunnen denken als ze die boom zien. Op heel eenvoudige wijze wordt de vergankelijkheid van het leven, de dood en het rouwen aangehaald in dit boekje. Zonder te dramatiseren, vertelt het eenvoudigweg wat er gebeurt bij een overlijden. Het begraven van de overledene, het versieren van het graf en het behouden van de fijne herinnering aan de overledene. Er wordt nauwelijks verder op ingegaan. Heel verhalend, bijna feitelijk wordt alles voorgesteld. Sommige kinderen zullen met een leeg gevoel achter blijven als dit boek zonder meer wordt voorgelezen. Een gesprekje en wat duiding zal wel nodig zijn. Het is wel goed als aanknopingspunt om het onderwerp bespreekbaar te maken. Michael Dudok de Wit is eigenlijk maker van korte animatiefilmpjes. Hij behoudt in dit boek dezelfde tekenstijl: suggererend, eenvoudig, zonder veel details. Geslaagd en zeker rustig, wat past bij de sfeer van dit boek.