Roos (15) beleeft de tijd van haar leven met Alexander uit de eindexamenklas. Ze voelt zich opgenomen door z'n vriendengroep. Hun leven wordt overhoop gegooid als Roos het levenloze lichaam van hun vriendin Maaike terugvindt. De groep is verbijsterd. De lezer krijgt met mondjesmaat info toegespeeld, waaruit blijkt dat de groep helemaal niet vrijuit gaat. Het duurt wel even voordat Roos de waarheid doorheeft. Spannend is het boek wel, maar de personages zijn zo oppervlakkig uitgewerkt dat er van de eigenlijke thema's zoals groepsdruk, manipulatie, ... niet veel overblijft. Het boek is opgebouwd uit twee verhalen: één in het heden, verteld in de derde persoon en een tweede met dagboekfragmenten (van Roos) die beginnen met de ontmoeting van Roos en Alexander en de lezer beetje bij beetje de voorgeschiedenis vertellen. Uiteindelijk vallen alle puzzelstukjes in elkaar, maar de ontknoping komt wel erg ongeloofwaardig over. Alleen het startpunt al: Nina valt en sterft aan de verwonding, maar de vrienden durven het niet aan de politie te vertellen omdat ze dronken waren en bang zijn dat de politie niet zal geloven dat het een gewone val was! En dit terwijl er absoluut niets verdachts aan de hand was! En bovendien wilden ze niet dat hun reputatie geschaad werd! Het overvloedig drinken van de hoofdpersonages is trouwens overal aanwezig in het boek. Borrels, jenever, ... zijn gewone kost voor deze jongeren, iets wat me toch wel erg stoorde.