Ted van Lieshout demonstreerde al vaker dat de taal een instrument is waarmee je heel leuke dingen kunt doen als je van het standaardgebruik ervan afstapt en aan het improviseren, experimenteren en jongleren slaat. In het bundeltje ‘Twee ons liefde’ vertrekt hij van een onderwerp dat je in de poëzie niet zo vaak aantreft. De ‘gedichten’ hebben alle 24 op een of andere manier te maken met boodschappen doen. De inhoudstafel is speels herdoopt tot ‘boodschappenlijstje’. De meeste teksten komen veeleer over als ritmisch, poëtisch proza dan als poëzie. Dichterlijk is wel hoe iets heel alledaags op een verrassende manier wordt bekeken. De dichter fantaseert bijvoorbeeld een heleboel leuke potentiële straatnamen bij mekaar en verwerkt ze in een plattegrond. In de bijhorende tekst laat iemand zich ‘de weg naar de liefste’ wijzen. In het gedicht ‘Wyciskacz’ wordt een klankrijk taalspel getoonzet met het begrip ‘tube-uitknijper’ in twaalf verschillende talen. Het best geslaagd zijn twee grappige ‘gebruiksaanwijzingen’ bij je eigen lichaam, het gedicht ‘Monatoetje’ (over het favoriete toetje van een pas overleden opa) en ‘Ik weet de weg’. Die teksten bieden ruimte om door te denken en zelf te interpreteren. Van Lieshout zorgde zelf voor leuke illustraties in de vorm van tekeningen en foto’s. Een leuk, speels klein boekje dat zijn 5,95 euro waard is, maar geen blijvende indruk nalaat zoals ‘Mama! Waar heb jij het geluk gelaten?’ en andere bundels van Van Lieshout dat wel deden.