Wanneer Suzie is uitgekeken op haar speelgoed, komt een stemmetje uit de kast haar ter hulp. Het is een schaartje, hongerig om te knippen. Het begint met Suzies haren, maar dan moet werkelijk alles er aan geloven: de cactus, de lamp, een stoel, de jeans van de buurman, een auto, een verkeerslicht, ... Pas wanneer het schaartje in Suzies vinger knipt, is de maat vol. Maar met een ruiker bloemen maakt de schaar het weer goed. Wanneer Suzie het schaartje ’s avonds opbergt in de lade, laat een andere kandidaat zich al horen voor de volgende dag.
Het schaartje tot leven brengen is wel een leuke vondst om het hoofdpersonage ongebreideld vernieling te laten zaaien. Wat de schaar doet, is daarbij zo over de top dat kleuters niet geneigd zullen zijn tot imitatie maar wel de humor ervan kunnen smaken. De illustraties geven goed de wervelwind weer die de schaar veroorzaakt, waarbij Suzie soms wel monsterlijke trekjes krijgt. De tekst op rijm is net voldoende en laat zich lekker voorlezen. De afgeronde hoeken en mooie coverkleuren maken het af.