Rond het 'helden'-thema werden al vaker kinderboeken geschreven, maar bijster origineel is de uitwerking ervan niet altijd. Zo ook hier. Superoma is de lievelingsoppas van Josje, haar echte naam is mevrouw Nopjes. Als mevrouw Nopjes komt oppassen, gebeurt er namelijk altijd iets leuks. Vandaag gaan ze kleien en gezien de kleine Josje graag een poes als huisdier zou willen, kleit ze er eentje. Geel, met blauwe billen. Wanneer ze het hondje van mevrouw Nopjes gaan uitlaten, besluit Blauwbil in een boom te klauteren. Gelukkig is de bijnaam van mevrouw Nopjes Superoma ...
Esther Miskotte schreef hiermee haar eerste boek, oorspronkelijk is ze illustratrice. Zoals dat helaas vaker gebeurt bij illustratoren die zich aan een geheel eigen boek wagen, is de uitwerking van de tekst niet altijd even gestileerd als de tekeningen. Een pluspunt is het feit dat de meelezertjes op zoek kunnen gaan naar Blauwbil in de verschillende prenten en dat er gespeeld wordt met het bladspiegel. Wanneer Blauwbil zich aan zijn klimpartij waagt, werd de boom dwars op het blad gezet, waardoor je de hoogte beter mee beleeft. De tekeningen doen soms ouderwets aan. Dat heeft vooral te maken met het kleurgebruik, want Miskotte heeft zeker een speelse pen. Het boek werd genomineerd voor de Key Colours wedstrijd in 2012, dus misschien is ouderwets een eerder rekbaar begrip.