De twee stokstaartjes Stuiver en Pluis wonen in de dierentuin maar vinden het er soms saai. Daarom timmert Pluis een teletijdmachine in elkaar, en samen met zijn vriendje Stuiver reist hij naar het oude Egypte. Zo leren ze een heel interessante periode in de geschiedenis kennen, en laten ze de lezertjes meeleren en genieten van hun reis.

Het is een mooi, verzorgd en leerrijk boekje over Egypte met illustraties die je meenemen naar een oude wereld. Het verhaal begint met het belang van de rivier De Nijl en eindigt met een voorstelling van enkele belangrijke goden en de bekendste farao: Toetanchamon. Het verhaal is ook doorspekt met de avonturen van Pluis en Stuiver, en dit om het voor de lezertjes aangenaam en grappig te maken. Zoals wanneer Stuiver van de Nijl drinkt en op de rug van een krokodil terechtkomt. Toch wringt het verhaal hier en daar een beetje. Dat is ook te zien aan sommige illustraties. Soms zijn de afbeeldingen zeer duidelijk en overzichtelijk voorgesteld, maar soms is er wat teveel aan bladvulling, zoals wanneer ze aankomen in Egypte en willen laten zien dat ze heel ver terug in de tijd zijn.

Ook de tekst spreekt niet altijd tot de verbeelding: 'Waren er al pizza's met kaas?', vraagt Stuiver bijvoorbeeld. Een boekje over geschiedenis dat zeer aanschouwelijk voorgesteld is, heeft het volgens mij niet nodig om daar wat kinderachtigheden in te verwerken. Het maakt het verhaal niet noodzakelijk boeiender en de informatie minder werkelijk.