Struikmeisje
Door omstandigheden gaat Erie niet meer naar school. Wat de juiste reden is, kom je mondjesmaat te weten. Erie heeft het erg moeilijk om met mensen om te gaan door een “stoornis”. Erie haat het om een etiket opgeplakt te krijgen en doet om die reden ook liever de brief met de diagnose niet open.
Erie woont in een vakantiepark. Vanop een afstand (onder een struik) observeert ze mensen om wat meer inzicht in hen te krijgen. Zo maakt ze kennis met Bas, een jongen in een rolstoel. Zonder dat het de bedoeling was, leren ze elkaar en hun “beperking” beter kennen en groeien ze steeds meer naar elkaar toe. Ook al hebben de twee jongeren elk hun rugzakje, toch is dit geen verhaal dat vraagt om medelijden of een andere kijk op hen. Ze vinden op hun eigen manier elk hun weg en gaan prima om met hun anders-zijn. De groeiende vriendschap tussen de twee staat centraal, niet de stoornis.
Doordat de hoofdstukken afwisselend vanuit het standpunt van Bas en Erie geschreven zijn, kan je hun gedachtegang, gevoelens en bedenkingen goed volgen. Je leeft op die manier ook goed mee met de hoofdpersonages.
Het verhaal leest vlot. Er zitten verschillende verhaallijnen in die makkelijk te volgen zijn en afwisselend leuk (de liefde voor dassen, vriendschap …) en minder leuk (scheiding, relatie binnen het gezin …) zijn. Voorspelbaarheid en verrassingen wisselen elkaar af. Tegelijkertijd krijg je meer inzicht in hoe mensen met ASS kunnen denken (het is natuurlijk een zeer brede waaier). Geen enkele keer komt het te belerend of te gemaakt over, en dat is fijn. Zo af en toe werd het misschien wel wat langdradig of zat er een verhaallijn teveel in (bijvoorbeeld over de dementerende vrouw). Maar over het algemeen heb ik dit boek zeker graag gelezen.
Dit is absoluut een leuk, toegankelijk boek voor kinderen vanaf een jaar of 10 met of zonder ASS of een rolstoel.