Sinterklaas heeft er geen zin in dit jaar. Hij ziet op tegen de verre zeereis, het geglibber over de daken, de ellenlange gedichten. Hij bedenkt allerlei ontsnappingsmaneuvers en zelfs nadat zijn Pieten hem het schip opgesleurd hebben, ontsnapt hij nog. Een brief van Noortje, met de vraag of hij soms een beetje vergeetachtig wordt, zorgt voor een abrupte kentering. De reis kan niet snel genoeg gaan, en de Sint dicht aan één stuk door. Zelfs de glibberige daken vallen nog wel mee. Alleen, waar is dat huis van Noortje nu ook al weer?
Qua illustraties in ieder geval een juweel van een prentenboek. Ook het verhaal begint ijzersterk. Met een mooi contrast tussen wat de Sint zegt en doet. Zo beweert hij bijvoorbeeld niet te weten waar het Grote Boek is, terwijl je het hem ziet verstoppen. Hetzelfde wat zijn paard betreft, terwijl je het hem ziet vermommen als zebra. Het boek wordt echt gedragen door de illustraties, met een schitterend kleurenpalet, en met ronduit hilarische beelden, bv. van de Sint die langs aaneengeknoopte lakens zijn schip verlaat. Helaas stelt de afloop van het verhaal wat teleur.