Simon Suikerbuik vertoeft voortdurend op de grote rode Smulplaneet, waar honderden lolly’s als paddestoelen uit de grond schieten. Je ziet hem dan ook altijd en overal met een lolly in zijn mond. Zelfs ’s nachts in zijn slaap. Tot de tandplakkers, verzot op al die lekkere suiker, toeslaan. Ze bijten en knabbelen en zagen en schoppen, ze beitelen en kloppen. Dan valt Simon pardoes van de Smulplaneet af. Met veel pijn en gesakker. Bij de tandarts en op de blauwe Poetsplaneet vindt hij zijn redding. Met veel fantasie en de nodige ironie schetst dit herkenbare verhaal de gevolgen van een slechte tandhygiëne. De tekst is eenvoudig en gevarieerd en de zinnen laten zich lekker ritmisch voorlezen. De luchtige prenten balanceren mooi op de grens tussen realiteit en fantasie. De schetsmatige tekenlijnen en de ruwe, nonchalant ogende inkleuringen tonen tal van prettige details die leuk om te ontdekken zijn. Dank zij de originele fantasie en de aanwezige humor vermijdt dit ‘opvoedende’ verhaal de opdringerige, moraliserende terechtwijzing, die bij dit soort verhalen gemakkelijk om de hoek sluipt. Een aanrader dus bij de volgende chocoladereep…