De zomer begint bijna. Dat is de tijd dat alle schapen geschoren worden. Sandra, een jong schaapje, wil ook graag haar wol kwijt. Maar dat kan nog niet: Sandra is nog te jong en haar vacht is nog niet dik genoeg. Haar mama zegt dat ze nog wat moet wachten. Sandra vindt wachten niet leuk en besluit dat ze in tussentijd dan maar op reis gaat. Onderweg komt ze een naaktslak tegen. Die vraagt haar wat van haar wol. Maar Sandra weigert en wandelt verder. Dan ontmoet ze een rilmuis die haar net hetzelfde vraagt. Weer weigert Sandra. Zo komt ze nog verschillende dieren tegen: de ree, een slang en het varken. Sandra krijgt het hoog in haar bol: ze vindt van zichzelf dat ze de allermooiste vacht van alle dieren heeft en dat ze haar wol nooit weg wil geven. De tijd staat niet stil en we zien Sandra terug met een enorm dikke en warme vacht. Ze kan zich bijna niet meer bewegen. Maar Sandra vindt dat niet erg, het is belangrijker dat ze mooi is. Nog even later ziet ze geen hand meer voor ogen door haar dikke wol en ze botst tegen een boom. De uil die daar woont, maakt haar duidelijk dat ze nu echt moet geschoren worden: ze heeft het veel te warm, ze kan niet vrolijk rondspringen en ze ziet niets meer. Uil legt haar uit dat ze met haar mooie vacht anderen blij kan maken. Sandra gaat terug naar haar wei en wordt geschoren. De laatste twee pagina’s vertellen in een stripverhaal hoe van schapenwol garen wordt gemaakt. In zes stappen, die telkens drie prentjes krijgen, zie je stap voor stap het proces, met als eindresultaat een wollen trui voor een pasgeschoren schaap. Leuk om in de klas te gebruiken, maar zeker ook bruikbaar om als prentenboek voor te lezen. De illustraties van Eve Tharlet zijn sfeervol en erg verzorgd. Er werd veel aandacht besteed aan kleur en detail.