Het varken Roosje houdt van dagdromen over haar prins, onder de appelboom, tot wanhoop van haar ouders en vriendinnen. Wanneer ze er kennismaakt met het mannetjesvarken Truffel is ze op slag verliefd. Haar vriendinnen wijzen haar erop dat het onverstandig is niet eerst te kijken wat de wereld zo al te bieden heeft aan varkens. Ze brengen haar in contact met allerhande types, maar geen enkele kan Roosje bekoren. Tegelijk nemen de vriendinnen Roosje onder handen op vlak van stijl. Roosje is onherkenbaar, maar ook ontroostbaar. Ze vlucht naar haar appelboom, waar ze opnieuw Truffel treft. Dan draai je dit dubbelboek om, en herbegint het verhaal, maar nu vanuit het standpunt van Truffel. Of in omgekeerde volgorde, natuurlijk. Formaat, illustraties en hoeveelheid tekst zetten je aanvankelijk op het verkeerde been: het lijkt een prentenboek voor oudere kleuters. Maar wanneer je dichter kijkt, blijkt het eerder een Valentijnscadeautje voor jonge pubers. Ook de taal is dubbelzinnig: korte zinnetjes, eenvoudig van structuur, maar wel over daten, aandelen, halters, etc. De moraal is dik -en door het formaat ook dubbel- uitgesmeerd: namelijk altijd jezelf te blijven en je niet laten meeslepen door vrienden. Enige lichtpunt zijn de illustraties: een mix van kleur en zwart-witprenten met veel humor.